ساختار روایت خسرو و شیرین نظامی )برپایه‌ نظریه‌ معناشناسانه‌ گریماس(

در نشانه- معناشناسی گریماس، در پی شناخت مراحل تولید تا دریافت معنا، ژرف ساخت روایت در قالب فرایندها و الگوهای گفتمانی متنوع مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرد. از آن جا که بررسی و شناخت سازوکارهای تولید معنا در روایت منظومه‌های غنایی امری ضروری به نظر می‌رسد؛ بر همین اساس، در مقاله‌ی حاضر، با روش توصیفی-تحلیلی، به بررسی و تجزیه و تحلیل ویژگی‌های نشانه معناشناسی و راهکارهای تولید معنا در روایت «خسرو و شیرین» نظامی، بر پایه‌ی نظریه‌ی معناشناسانه‌ی گریماس پرداخته‌ایم. هدف از این مقاله روشن ساختن این مسئله است که تا چه اندازه نظریه‌ی گریماس که به باور او جهان شمول و قابل انعطاف با سایر متون است، با ساختار منظومه‌های غنایی هم خوانی دارد و دیگر این که چگونه نیروی حسی عاطفی با تأثیر بر عامل معنایی، باعث تولید معنا می‌شود؟ پس از تجزیه و تحلیل مشخص شد که در این روایت، معنا در قالب شوش و کنش هر دو تحقق می‌پذیرد و در مسیر تولید معنا، از نظم حاکم در بعضی از الگوهای مطرح شده‌ی گریماس پیروی نمی‌کند و در این مسیر، با چالش‌هایی مواجه است که عامل زمان در کنار برش زمانی و عامل انتظار، نقش تعیین کننده‌ای در تحقق و تولید معانی به چالش کشیده‌ شده‌ی روایت ایفا می‌کنند.